آشنایی با مریم نصیرزاده طراح موفق ایرانی در نیویورک

آشنایی با مریم نصیرزاده طراح موفق ایرانی در نیویورک

مریم نصیرزاده در تهران و در  خانواده‌ای ایرانی به دنیا آمده است. پدر و مادر مریم در لندن باهم آشنا شدند و خانواده‌ی خود را در ایران تشکیل دادند، آن ها بعد از تولد دخترشان به سن دیگو در کالیفرنیا مهاجرت کردند و با افتتاح رستورانی به امرار معاش پرداختند.

مریم نصیرزاده از کودکی به فشن علاقمند بود و در دوران نوجوانی با دوستانش،  اخرهفته ها را به بوتیگ گردی و  خرید لباس‌های وینتیج اختصاص می داد. همچنین او  گاهی با دوستانش کنار هم جمع می‌شدند و با لباس‌های یکدیگر عکاسی می‌کردند. مریم و دوستانش در دوره‌ای شدیدا به استایل دهه‌ی 70 میلادی و جنبش هیپی  علاقه‌مند شدند و به دنبال پارچه‌های هندی کتان و گل‌گلی بودند. در نهایت مریم تصمیم به طراحی و تولید لباس‌ها واکسسوری‌های خود را گرفت.

در دوران دبیرستان، مریم علاقه‌ی خاصی به مبحث هنر داشت و دیوارهای اتاقش پر بودند از نقاشی‌ها و کلاژهایی که او خلق کرده بود. مجله‌ها همیشه مریم را جذب خود می‌کردند.

اگر بخواهیم نگاهی به پیشینه خانوادگی مریم در زمینه مد بیندازیم قطعا به دهه‌ی 50 ایران خواهیم رسید، به بوتیک مادربزرگش در تهران.

 مادربزرگ مریم مدت زیادی به کلاه‌دوزی مشغول بود و از ایتالیا و فرانسه لباس وارد می‌کرد که با توجه به آن زمان، اتفاقی نادر در ایران محسوب می‌شد. مریم همواره از طراحی ویترین و بوتیک مادربزرگش الهام می‌گرفت و تابستانی را در لندن کنار او سپری کرد و دوخت و دوز را از او آموخت.

 مریم برای دوره‌ی کارشناسی، رشته‌ی طراحی پارچه و اکسسوری را انتخاب کرد. او میان دو دنیای هنر و فشن شناور بود و مرزی برای آثاری که خلق می‌کرد در نظر نمی‌گرفت.او معمولا از  میوچیا پرادا و دیوید هاکنی  برای طراحی محصولاتش الهام می گیرد.

این طراح ایرانی در سن 22 سالگی و پس از فارغ‌التحصیلی ، وارد دنیای مد شد. نصیرزاده برای شروع فعالیتش  گیپورهای وینتیج و پارچه‌های گلدوزی شده را باهم تلفیق کرد و تیشرت‌هایی خاص تولید کرد. طولی نکشید که  تیشرت‌های مریم نصیرزاده پر طرفدار شد  و در بسیاری از فروشگاه‌های مطرح برای فروش گذاشته شدند. پس از گذشت 4 سال، مریم برای تحصیل به نیویورک رفت و در دانشگاه پارسونز یکی از بهترین دانشگاه‌های مد دوره‌ طراحی لباس  را گذراند.

مریم در نیویورک با همسرش  اودی (Uday) آشنا شد. طولی نکشید که این زوج، بوتیک خود را افتتاح کردند. مریم و اودی بیشتر به جای فروش لباس ها و طراحی هایشان، به دنبال محلی برای به نمایش گذاشتن سبک زندگی و تصویرگری احساسات شخصی‌شان بودند. از ایده تا اجرای بیزینس این زوج تنها 3 ماه زمان برد، اما همین زمان کوتاه به آن‌ها کمک کرد تا قبل از بحران اقتصادی سال 2008، موفق به دریافت وام خود شوند.

نصیرزاده پس از مدتی شوروم  خود را در زیرزمین بوتیکش افتتاح کرد و به حمایت از طراحان لباس تازه‌کار پرداخت. افتتاح شوروم بیشتر به علت بحران اقتصادی و نیاز به درآمد بود اما پس از مدتی به یکی از بخش‌های مورد علاقه‌ی نصیرزاده تبدیل شد. مریم که پیش از آن در جایگاه طراحان نوپا بود، درک خوبی از شرایط تازه‌کاران داشت.  او پس از مدتی، نیاز به خلق و طراحی را در خود حس کرد و تصمیم گرفت تا طراحی را هر چه زودتر شروع کند.

بعد از گذشت 4 سال از افتتاح بوتیک،  برند مریم نصیرزاده وارد دنیای مدو فشن شد. نصیرزاده در طول سال‌ها فعالیت، دیدگاه خاص خود را نسبت به فشن پیدا کرده بود و هدف او در برندش، ارائه‌ی استایل‌هایی بود که قبل از آن مورد توجه نبود. در واقع مریم نصیرزاده  به دنبال ارائه‌ی محصولاتی بود که مدتی طولانی می‌توانستند مهمان کمد لباس زنان باشند. برند مریم نصیرزاده از بوتیکش الهام می‌گیرد، لباس‌ها و اکسسوری‌هایی ساده که طرح و رنگ پارچه‌شان ویژگی متمایز کننده‌ی آن‌ها هستند. مریم کالکشن‌های خود را با صبر و حوصله خلق می‌کند و دنبال کننده‌ی تقویم پرسرعت فشن نیست به همین دلیل هم چندی پیش در هفته‌ی مد نیویورک شرکت نکرد تا به عروسی دوستی در آفریقا برود، کاری که کمتر برندی جرئت انجام آن را دارد.

آخرین کالکشن مریم نصیرزاده از لباس‌های مجموعه‌های قبلی، با استایلی جدید تشکیل شده است. کالکشن ریزورت 2021 پیش از بحران کرونا برنامه ریزی شده بود، اما کاملا مناسب با حال وهوای این دوره است. مریم برای طراحی این کالکشن تنها کمبود منابع طبیعی را در نظر نگرفته، بلکه استفاده‌ی مناسب زمان را نیز در ذهن داشته است. نتیجه‌ی این فاصله‌گیری از دنیای پرسرعت و زیاده خواه فشن، کالکشنی دلنشین و نزدیک به دنیای ذهنی مریم شده است.

مطالب مرتبط:

درددل خواهران وقار از شرایط سخت کار در ایران

همه آنچه که باید در مورد پریا فرزانه بدانید!

طراح ایرانی در ران وی 2020 لندن

لیلیان افشار طراح کیف ایرانی

درددل خواهران وقار از شرایط سخت کار در ایران

شیرین و شیوا وقار، صاحبین برند وقار (VAQAR)، در تهران متولد شده اند. شیوا وقار برخلاف خواهرش شیرین که در دانشگاه، هنرهای تجسمی خوانده است، فارغ التحصیل رشته مدیریت بازرگانی ا‌ست. آن ها به دلیل نبود موسسه‌ی تخصصی مد در ایران، نتوانستند در دانشگاه، رشته‌ی مورد علاقه‌شان را دنبال کنند.

این دو خواهر بخاطر علاقه فراوانی که به مد و طراحی لباس داشتند و علیرغم تمام سختی ها و مشکلاتی که در این راه داشتند موفق شدند که در سال 2013 برند مشترکشان را تحت نام "وقار" راه‌اندازی کنند. اولین حضور بین‌المللی آنها در رقابت LVMH(شامل برندهای لویی ویتون، موئه و هنسی) بود که در سال 2016، برای اولین بار توانستند مجموعه‌ی خود را در کنار طراحان جوان دیگر از جمله تومو کویزومی به نمایش بگذارند.  برند وقار (VAQAR) را می توان بعنوان تولد دوباره‌ی مد در ایران به حساب آورد.

در ادامه مصاحبه‌ای کوتاه با این دو خواهر جوان را باهم می‌خوانیم.

شما الان در تهران زندگی می کنید. این شهر چه ویژگی‌ای براتون داره؟

چیزی که ما خیلی دوستش داریم، نوستالژی. جاهایی مثل بازار بزرگ یا تجریش رو خیلی دوست داریم.

ارتباط شما با موزیک چطوره؟

موزیک بخش مهمی از پروسه‌ی طراحی‌هامونو تشکیل میده. اخیرا هم خیلی کارای اولافور آرنالدز رو گوش میدیم. مخصوصا Til Enda و Gleypa Okkur.

چه زمانی تصمیم گرفتید به حوزه‌ی مد و فشن وارد شید؟

ما همیشه دوست داشتیم باهم همکاری کنیم و مد تنها چیزی بود که میتونست برای هر دومون کنجکاوی برانگیز باشه؛ به همین دلیل تصمیم گرفتیم در زمینه مد فعالیتمون رو آغاز کنیم و به دنبال این بودیم که علاوه بر علاقه‌مون، بتونیم از اون کار، کسب درآمد داشته باشیم.

آیا با ورود شما به فشن، دیدگاهتون هم تغییر کرد؟

قطعا. برداشت ما از یک لباس تنها مربوط به ظاهر و نوع ایستادنش بر روی بدن نیست. ما لباس رو به عنوان یک بخش مجزا و فردی در نظر می‌گیریم که داستان خودش رو داره و این داستان ارزشش بیشتر از ظاهر قضیه‌ست. قصه‌ی پشت هر لباس، بازتاب احساس یا فرهنگ اون فردیه که اون لباس رو می‌پوشه.

به نظرتون مشکل صنعت مد در این ر‌‌وزها چی میتونه باشه؟

امروزه در دنیای مدوفشن تنها چند برند وجود دارن که قادر به جریان سازی در این حوزه هستن. اونها اغلب توانایی معرفی کارهای جدید خودشون رو از طریق روش‌های مختلف تبلیغاتی دارن. از طرف دیگه مصرف‌کنندگان خیلی سعی نمی‌کنند که برندهای دیگه رو بشناسن و تجربه کنن. مردم اکثرا ریسک نمیکنن و مستقیم سراغ همون برندهای مطرح میرن که قبلا جواب پس دادن. به همین خاطر خیلی از طراحان مجبور میشن روش کاری خودشون رو تغییر داده و خودشون رو با سلیقه تحمیل شده به مردم، سازگار کنن؛ درصورتی ‌که هیچ علاقه‌ای به اون ندارن و فقط برای فروش کارشون دست به همچین کاری میزنن. به همین دلیل خلاقیت کم کم متوقف میشه و طراح، دیگه ایده‌های نابی نداره.

یک طراح جوان برای راه اندازی برند خود با چه مشکلاتی روبروست؟

مشکلات خیلی زیادی وجود داره، اما فکر می‌کنم برای یک طراح جوان که قصد داره فعالیتش رو در ایران شروع کنه، کار به مراتب سخت‌تره. چون‌ که این رشته تازه وارد ایران شده و موانع برای فعالیت خیلی زیاده. مد در ایران خیلی جدی گرفته نشده و طراحان از حمایت چندانی برخوردار نیستن. همچنین نیاز به وجود سازمان‌های رسمی برای حمایت از طراحان در زمینه‌های آموزشی، مالی و تجاری کاملا در این حوزه حس میشه.

برای شکل گیری یک برند به چه عناصری نیاز است؟

شناخت مخاطب نکته‌ی خیلی مهمیه. اینکه برای چه کسی طراحی می کنید. همچنین رابطه‌ی خوب با مخاطب و فعالیت درست و مداوم در رسانه‌های اجتماعی اهمیت زیادی داره. فعالیت در رسانه‌ها تاثیر زیادی بر فرهنگ میذاره.

استایل مدرن و استفاده شدیدا ساختارگرایانه در رنگ ‌های مونوکروماتیک، آدمو خیلی یاد کارهای یوجی یاماموتو و ری کاواکابو میندازه. آیا این دو طراح بر کارتون تاثیر گذاشتن؟

ما عاشق کارهای آوانگاردِ "یاماموتو" هستیم. اگرچه رنگ‌هایی که استفاده می‌کنیم کاملا براساس مفهوم موردنظرمون هستن و همون مفاهیم از دل حال و هوای ما در زمان مشخص به دست میاد. به همین خاطر خیلی متعهد نیستیم که فقط از رنگ‌های مونوکروماتیک استفاده کنیم.

مطالعه کنید: انواع استایل فشن

همکاری دوخواهر با هم چه سود و ضررهایی داره؟

راستش ما هیچ وقت احساس بدی از همکاری باهم نداشتیم. همیشه باهم خوب بودیم و اینجوری خیلی برامون آسونتره، چون نقطه‌ نظر همدیگر رو خوب می‌فهمیم و می تونیم به یه جمع‌بندی برسیم. توانایی ‌های مختلفمون میتونه همدیگه رو کامل کنه و در نهایت به یک چیز کارآمد ختم بشه.

سال 2016 شما برای اولین بار تونستید کارتون رو در LVMH به نمایش بذارید. تجربه‌ی خوبی بود؟

تجربه‌ی فوق العاده‌ای بود و مارو ترغیب کرد که بیشتر روی کارمون تمرکز کنیم. اولین بار بود که خارج از ایران جایزه‌ای می‌ گرفتیم.

مارک جیکوبز طراح خلاق مد آمریکایی

مارک جیکوبز طراح خلاق مد آمریکایی، در 9 آوریل 1963 در نیویورک متولد شده است. مارک جیکوبز از نوجوانی در خانه مد  Charivari که لباسهای آوانگارد طراحی و تولید می کرد، مشغول به کار شد و بخاطر علاقه فراوانی که به طراحی لباس داشت به او این اجازه را دادند که گاهی به طراحی ژاکت نیز بپردازد و این تجربه سبب علاقمندی بیشتر او به این حرفه شد، تا جایی که او بعد از اتمام دوران مدرسه اش، در دانشگاه پارسونز که یکی از بهترین دانشگاه های هنر دنیا است، در رشته طراحی لباس مشغول به تحصیل شد.

اولین کالکشن مارک جیکوبز

مارک جیکوبز زمانیکه در دانشگاه پارسونز مشغول تحصیل بود، اولین لاین ژاکت های دستباف خود را طراحی و به فروش رساند و بعد از آن، اولین کالکشن خود را برای شرکت Reuben Thomas تحت نام Sketchbook طراحی کرد. او در اواسط دهه 1980 با شراکت و همکاری رابرت دافی  خانه مد " جیکوبز دافی دیزاین" را تاسیس کرد.

مارک جیکوبز در سال 1984 موفق به دریافت جایز "Perry Ellis" شد و موفق به دریافت عنوان بهترین طراح دانشجوی سال شد. او در سال 1986 با همکاری شرکت Kashiyama توانست اولین کالکشن خود را تحت نام "مارک جیکوبز" ارائه دهد و بار دیگر در سال 1987 به عنوان استعداد نوظهور در دنیای مد و فشن جایزه "پری الیس" را دریافت کند. 

بعد از آن مارک جیکوبز در سال 1988 بعنوان عضوی از مجموعه پری الیس، با آن ها وارد همکاری شد و تا سال 1993 این همکاری ادامه داشت. مارک در سال 1992 برای کمپانی "پری الیس" مجموعه "گرانج" را طراحی کرد که از سوی منتقدان مد، مورد نقد قرار گرفت. بسیاری از متنقدان بر این عقیده بودند که هزینه کردن برای این استایل و سبک، کار بیخودی است و اصلا نمی تواند در مد جایی داشته باشد؛ گرچه سالیان بعد، آن ها حرفشان را پس گرفتند اما مجموعه "گرانج" به آخرین مجموعه طراحی شده مارک جیکوبز در کمپانی "پری الیس"  تبدیل شد و در نهایت سبب برکناری او شد.

 مارک جیکوبز همچنین در سال 1991 به عنوان جوان ترین طراح، موفق به دریافت جایزه CFDA شد.  او بعد از جدا شدن از مجموعه " پری الیس" تصمیم گرفت، تمرکزش را بر روی برند تجاری خود "Marcjacobs" بگذارد. او در سال 1994 موفق به ارائه اولین کالکشن مردانه خود کرد.

مارک جیکوبز مدیر خلاق برند لویی ویتون

مارک جیکوبز در سال 1997 به عنوان مدیر خلاق بخش طراحی برند "لویی ویتون" انتخاب شد و با این کمپانی وارد همکاری شد و خط تولید پوشاک حاضر آماده (ready-to-wear) را برای این برند لویی ویتون، راه اندازی کرد.  جیکوبز در مدت زمانی که در شرکت لویی ویتون فعالیت داشت، برای توسعه برند خود نیز تلاش میکرد و در این راستا، مجموعه ای از طرح های خود را تحت عنوان "مارک جیکوبز" و "لویی ویتون" را به نمایش گذاشت. این طراحی ها که شامل سه مجموعه لباس بود، با استقبال بی نظیری همراه شد و موفقیت بزرگی برای مارک جیکوبز کسب کرد. این موفقیت سبب شد مارک جیکوبز، به واسطه این همکاری، با هنرمندان محبوبی از جمله رپر معروف کانی وست، آرتیست آمریکایی ریچارد پرنس همکاری کند.

تمام موفقیت های مارک جیکوبز در زمینه طراحی لباس، دلیلی شد که او مجموعه خود را توسعه دهد و خط تولید کیف، کفش، عطر و اکسسوری را نیز به برند خود اضافه کند.

در سال ٢٠٠٥، مارک جیکوبز دومین لاین خود را تحت نام Marc by Marc Jacobs معرفی و در سال ٢٠٠٦ تولید بادی اسپلش های معروف خود را استارت زد. او در سال ٢٠١٤ از مجموعه لویی ویتون جدا شد تا بتواند زمان بیشتری را بر مجموعه خود بگذارد و به دنبال این تصمیم، در سال 2015 پایان فعالیت لاین دوم خود با نام  Marc by Marc Jacobs را اعلام کرد تا بیشتر روی برند اصلی خود یعنی Marc Jacobs کار کند تا بتواند پاسخگوی مشتریانی باشد که به دنبال اجناس لوکس هستند. مارک جیکوبز در حال حاضر محصولات مختلفی چون لباس زنانه و مردانه، کیف و کفش، لباس کودک، لوازم آرایشی و عطر را تولید می کند.

مارک جیکوبز پدیده اینستاگرام 2019

وقتی از به نمایش گذاشتن استایل های شخصی در اینستاگرام صحبت میکنیم، قطعا از مارک جیکوبز باید یاد کنیم. کسی که در سال 2019 فضای مجازی را با استایلهای عجیبش شگفت زده کرد. ظاهر این طراح آمریکایی به طور کورکننده ای روشن و طرحهای پلنگی و پرزرق و برقش به شکل عجیبی چشم‌ گیر، جالب و بامزه است. استایلهایی که به نظر زنانه می آید؛ اما مارک جیکوبز کاری به این حرف ها ندارد و استایل های زنانه را مال خودش کرده است.  

جیکوبز از آن دسته طراحان لباس است که علاقه زیادی به پوشیدن لباس‌ برندهای دیگر دارد. برای مثال او در سال 2018 تمام وقت خود را معطوف به نمایش های بالنسیاگا و شانل در پاریس کرد. او عاشق به تن کردن کت ها و پیراهن های عجیب و غریب برندهای مشهور و عکس سلفی انداختن با آن هاست. از سلین تا ژیوانشی و گوچی. فرقی برایش ندارد. او دیوانه‌ی واقعی لباس است.

تاکون پانیچگول طراح آمریکایی و نگاهش به مسیر فشن

تاکون پانیچگول طراحی تایلندی - آمریکایی است که  در ناخون فانوم تایلند در سال 1974 به دنیا آمده است. زمانی که تاکون پانیچگول تنها 11 سال داشته، به همراه خانواده اش به آمریکا مهارجت می کند. علاقه تاکون به مد از همان دوران کودکی آغاز شد اما او با وجود علاقه ای که به مد داشت، در دانشگاه بوستون مشغول به تحصیل در رشته تجارت شد. تاکون پانیچگول بعد از فارغ التحصیلی در سال 1997، به نیویورک رفت و به عنوان نویسنده مد مشغول بکار شد، اما او متوجه شد که علاقه اش به مد تنها محدود به نویسندگی در حوزه مد و فشن نیست و بسیار علاقمند به طراحی لباس است؛ بنابراین او درنهایت در سال 2001 تسلیم علاقه اش شد و برای تحصیل در رشته طراحی لباس به دانشکده طراحی پارسونز که یکی از بهترین دانشگاه های هنر دنیا است، رفت.

تاکون پانیچگول پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، در سال 2004 اولین مجموعه ready to wear خود رارونمایی کرد و مورد استقبال و توجه بسیاری از زنان، مطبوعات و رسانه های مد و سردبیران این حوزه قرار گرفت. او در نهایت برند خود را با نام "تاکون پانیچگول" در سال 2005 راه اندازی کرد. مجموعه های تاکون ماکسیمال و پر زرق و برق بودند و مجموعه های او همواره مورد توجه بسیاری ازافراد مشهور از جمله میشل اوباما(Michelle Obama) و سارا جسیکا پارکر(Sarah Jessica Parke)  قرار گرفت و سبب شهرت بیشتر وی گشت.

مطالعه کنید: انواع استایل

 بیش از یک دهه بود که تاکون پانیچگول به عنوان یک طراح آمریکایی شناخته شده بود و طراحی هایش مورد توجه بود تا این که دو سال قیب یعنی در سال 2017 و درست در زمانی که تاکون پانیچگول در اوج شهرت و محبوبت بود، به یکباره اعلام کرد که قصد دارد برای مدتی از فشن کناره گیری کند و درباره این مسئله بیشتر تحقیق کند.

بازگشت تاکون پانیچگول به دنیای مد 

تاکون پانیچگول اکنون بعد از دو سال دوری از فشن مجددا به فشن بازگشته است و امروز با اسم تجاری New Direct to Consumer، در حال فعالیت است. او دیگر به نمایش کارهایش در ران وی ها علاقه ای ندارد زیرا او قصد دارد لباس هایی را طراحی کند که تا قبل از آن که کهنه شوند، چند بار قابل استفاده باشند. مجموعه ای که در وب سایت تاکون پانیچگول منتشر شده، کاملا در تضاد با کارهای قبلی اوست. طرح هایش به شدت مینیمال و ساده شده اند. لباس های مجموعه های قبلی او، هزاران دلار ارزش داشت، اما لباس های مجموعه جدیدش از 75 دلار تا نهایت 225 دلار قیمت دارند. این تغییر و تحول عظیم در زیبایی شناسی پانیچگول، نمایانگر مسیر فشن در آینده و در زمان حال است. این که فشن سمت و سوی و مقصدش کجاست. تاکون پانیچگول در این باره می گوید: "من مشتریانی داشتم که هر فصل می آمدند و یک لباس به ارزش هزار دلار خریداری می کردند، اما اگر تو امروز با آن ها صحبت کنی، متوجه می شوی که آن ها در خریدشان محتاط تر شده و حواسشان به ابعاد دیگر ماجرا نیز هست . آن ها می دانند که دیگر نیازی به لباس های گران قیمت ندارند. اولویت هایشان تغییر کرده است. پس بهتر است که من هم اولویتم را تغییر دهم."

 پانیچگول برخلاف دیگر برندهای DTC که یک کمپانی هستند و چندین نفر آن را هدایت می کنند، به صورت فردی به طراحی و تولید پرداخته است و دیدگاه شخصی خودش را پیش می برد. "مخاطبان و خریداران، دیگر علاقه ای ندارند که برایشان مشخص شود که دامن بلند بپوشند و یا کت کوتاه...! ترندها دیگر جواب نمی دهند" به همین دلیل او تصمیم گرفته تا نقشش را به عنوان طراح عوض کند. او به جای آن که زیبایی شناسی اش را به مخاطبانش منتقل کند، تصمیم گرفته است تا نیازهای آن ها را بفهمد و براساس آن، پیشنهادهایی ارائه دهد.

"طراحان Runway اصلا به این نکته توجه ندارند که احتیاج مردم چیست! ما به این که مردم با چه چیزی راحتتر هستند و کدام لباس کارآمدتر است فکر نمی کنیم"  در حقیقت هدف تاکون پانیچگول این است که لباس هایش نه برای یکبار، بلکه چندین بار توسط بانوان، مورد استفاده قرار گیرد. او قصد دارد تا تولیداتش را بدون واسطه در وب سایت خود، به فروش برساند و همچنین قصد دارد تا این نوع عرضه تولیدات در نیویورک و سپس در شهرها و کشورهای دیگر رایج شود.

اما در پایان، تاکون  پانیچگول به جادوی فشن اشاره می کند: "ما نمی توانیم تاثیرگذاری فشن بر مردم را نادیده بگیریم و این چیزی قابل سنجش نیست؛ اما ما همه می دانیم وقتی که یک طراح، قطعه ای خلق می کند، باعث می شود که مخاطب تحت تاثیر قرار گیرد و فکر کند." و این تامل باعث تغییرات بزرگی در جامعه می شود. "من همچنان قصد دارم تا با آثارم (ضمن توجه به مسائل زیست محیطی) بر مخاطب تاثیر بگذارم".