آدری هپبورن، آخرین معصوم سینمای هالیوود

آدری هپبورن با نام اصلی آدری کاتلین راستن در 4 مه سال 1929 در بروکسل بلژیک بدنیا آمد. وی در 5 سالگی به مدرسه شبانه روزی در انگلیس رفت و پدرش یک سال بعد خانه را برای همیشه ترک کرد و آدری با مادر و برادران ناتنی اش به هلند رفتند. آدری دوران کودکیش را در جنگ جهانی دوم در هلند گذراند و  بعد از آن در سن 16 سالگی برای همیشه به انگلستان مهاجرت کرد.

آدری از دهه 50 میلادی فعالیت خودش را بطور جدی در هالیوود آغاز کرد. آدری هپبورن با نقش آفرینی در فیلم "صبحانه در تیفانی"  خودش را بعنوان چهره ای مطرح در صنعت مد و فشن تبدیل کرد. سادگی، بی ریایی، اصالت و وقار همراه همیشگی آدری بود و همین دلیل ماندگاری وی در خاطره ها شد تا جاییکه پیتر باگدانویچ(Peter Bogdanovich‎) هنگامی که میخواست او را توصیف کند از  لقب آخرین معصوم سینما استفاده می کرد.

زندگی هنری آدری هپبورن

آدری هپبورن از همان زمان کودکی عاشق رقص باله بود و همین راهی شد برای ورود آدری هپبورن به دنیای شهرت. استعداد بازیگری آدری با نمایش "ژی ژی" بر روی صحنه تئاتر شکوفا شد. این نمایش اثر یک نویسنده فرانسوی بود که قبلا در سینما اجرا شده بود ولی در صحنه تئاتر برادوی نیویورک بود که آدری هپبورن با بازی هنرمندانه اش توانست به چهره ی دختری ساده دل و مهربان به نام ژی ژی جان ببخشد. کارگردان تئاتر ژی ژی که بدنبال بازیگر نقش اولش بود با دیدن آدری در لابی هتل، وی را انتخاب و با اصرار زیاد موفق می شود وی را وارد نمایش خود کند و این آغاز راه شهرت آدری می شود. وی در چندین فیلم بریتانیایی ایفای نقش می کند و بالاخره با بازی زیبایش  در اولین فیلم آمریکایی خود با نام "تعطیلات رومی" در کنار گریگوری پک(Gregory Peck)، موفق به دریافت همزمان سه جایزه اسکار، بفتا و گلدن گلوپ می شود. تاکنون هیچ زنی موفق به کسب این جایگاه نشده و نتوانسته همزمان سه جایزه مهم سینما را بگیرد. 

همکاری آدری هپبورن و ژیوانشی

استایل آدری مورد توجه طراحان بزرگی از جمله سالواتوره فراگامو(Salvatore Ferragamo) و ژیوانشی قرار گرفت. معمولا طراح لباس های آدری، هوبرت ژیوانشی(Hubert de Givenchy) بود. معروفترین لباسی که  ژیوانشی برای آدری هپبورن طراحی کرد لباس مشکی ساده ای بود که  آدری هپبورن در فیلم "صبحانه در تیفانی" به تن کرد و نماد زن جذاب دهه 60 شد.

اولین قرار همکاری آدری هپبورن و ژیوانشی در زمان اجرای دومین فیلم آدری با نام "سابرینا" بود. در آن دوران ژیوانشی یک طراح بدنبال شهرت بود و آدری بازیگری که هنوز در هالیوود به معروفیت نرسیده بود و این همکاری نتیجه خوبی برای هر دوی آنها به مراه داشت تا جاییکه یکی از اعضای اسکار در مورد همکاری این دو باهم اینچنین گفته: « نمیدانیم آدری هپبورن ژیوانشی را خلق کرد یا برعکس؟».

استایل و آرایش آدری هپبورن

استایل آدری هپبورن از همان ابتدا مورد توجه بود او همیشه عاشق لباسهای ساده ای بود که درآنها احساس راحتی کند و همین ساده پوشی آدری هپبورن بود که وی را به ستاره ای تبدیل کرد که خانمها میتوانستند راحت تر از سایر ستارگان هالیوود، خود را شبیه او در بیاورند.

او در آرایش نیز سادگی و طبیعی بودن را به آرایش های غلیظ ترجیح میداد. وی عاشق رنگ قرمز بود و همیشه از رژلب قرمز استفاده میکرد. همچنین مدل موها و ابروهایش به یکی از نمادهای مد در غرب تبدیل شد. براحتی میتوان گفت که وی ترندساز بود تا یک دنبال کننده ی مد.

ازدواج آدری هپبورن

آدری هپبورن در سال 1956 در فیلم "جنگ و صلح" با مل فرر(Mel Ferrer) هم بازی شد و این همکاری منجر به ازدواج این دو هنرپیشه شد. این دو در سال 1960 صاحب فرزندی بنام "شان" شدند و در سال 1968 ازهم جدا شدند.

آدری در سال 1969 با آندره دوتی ازدواج و در سال 1982 از هم جدا شدند. وی از ازدواج دومش نیز صاحب فرزندی بنام لوکا شد.

ظاهر آدری هپبورن از دید پسرش لوکا

ظاهر آدری از نگاه پسرش این گونه است: « مادرم مانند همه خانم ها 30-40 تا روسری داشت که این روسری ها به مراه یک عینک آفتابی بزرگ راه خوبی برای تغییر چهره ی او بود به گونه ای که به او کمک می کرد بدون همراهی دیگران به خرید برود. مادرم ترکیب زیبایی از عیب و نقص بود. او فکر می کرد بینی بزرگی دارد و زیادی لاغر است و هر وقت خود را در آینه نگاه می کرد می گفت نمیدانم چرا مردم مرا زیبا می بینند.» 

مرگ آدری هپبورن

آدری هپبورن در 20 ژانویه 1993 بر اثر سرطان بسیار نادر آپاندیس درگذشت. سرطان به گونه ای در تمام روده های هپبورن پخش شده بود که امکان جراحی و درمان وجود نداشت. آدری با جت شخصی پر از گلی که ژیوانشی فرستاده بود از لس آنجلس به ژنو رفت و در خانه خود در تولوشنا جان سپرد و همانجا به خاک سپرده شد.

آدری هپبورن از اولین موسسین بنیاد کودک بود که سالهای پایانی عمرش به عنوان سفیر ویژه یونیسف به فعالیتهای بشردوستانه پرداخت و مدال آزادی ریاست جمهوری را بخاطر کمکهای خیرخواهانه اش دریافت کرد.