برای مدل شدن از کجا شروع کنیم؟

 با توسعه دنیای مد، مردم بیش از گذشته به مدل شدن  می اندیشند، یکی از مشاغل دنیای مد طراحی لباس برای مدل ها می باشد.در دهه های اخیر در دنیا، قدر و اعتبار مدل ها بسیار بالا رفته‌ است و این شغل به گونه ای است که بسیاری تبلیغات را  به اعتبار مدل هایی که در آن حضور دارند می سنجند.

 مدل کیست؟

مدل کسی نیست که صرفا خوش‌اندام و خوش‌چهره باشد بلکه باید شرایط مدل شدن و استاندارهای خاصی را در زمینه‌های مختلف دارا باشد. مدل، صرف نظر از مرد و زن بودن کسی است که مدل های هنری، فشن یا آگهی های تبلیغاتی را با حالت و ژستی خاص نمایش می دهد. مدلینگ از سایر انواع اجرا و نمایش عمومی از قبیل بازیگری، رقص و پانتومیم متمایز است، اگرچه مرز بین آن ها کاملا مشخص نیست. معمولا ظاهر شدن در فیلم یا نمایش- صرف نظر از ذات و طبیعت نقش، به عنوان مدلینگ محسوب نمی شود. البته از آن جایی که مدل ها عموما در عکس ها و نمایش های خود باید احساس و هیجان خود را نشان بدهند، بسیاری از آن ها خود را بازیگر می دانند. مدل شدن انواع متفاوتی دارد که شامل مدل های فریبندگی، فشن، توانایی فیزیکی، لباس شنا، هنرهای زیبا و ...است. باید بدانید که نیازی نیست که تمام مدل ها زیبا باشند.

​

مدل کیست و باید چه شرایطی را دارا باشد؟

مدل شدن اکنون به شدت با شهرت و پول در اعتبار است و مدل مشهور با درآمدهای میلیون دلاری در سال، در آگهی‌ها و کت واک‌ها حضور دارند. در واقع میتوان اینگونه گفت که درامد مدلینگ به میزان شهرت مدل ها بستگی دارد و این تصور که هر فردی با ورود به دنیای مدلینگ می‌تواند به درامد میلیونی برسد کاملا اشتباه است. در سال‌های اخیر حرفه مدل شدن در ایران نیز مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته است و علاقه‌مندان بسیاری خواهان ورود به دنیای حرفه‌ای مدلینگ هستند. این درحالیست که هنوز تعریف جامع و علمی معتبری درباره مدلینگ وجود ندارد.

​

مدل های فشن

مدل های فشن اکثرا برای نمایش مدل های لباس استفاده می شوند.

​

مدلینگ فشن به طور کلی به دو دسته تقسیم می شود: راهرویی و تبلیغاتی؛ که این دو دسته شامل زیر مجموعه هایی هستند:

- مدلینگ نقاشی فشن

- مدلینگ سالن نمایشگاهی فشن

- مدلینگ راهروهای فشن

- مدلینگ توانایی فیزیکی فشن

- مدلینگ سایزهای بزرگ

- آگهی های تبلیغاتی

- مدلینگ کاتالوگ فشن

- مدلینگ سایزهای ریزه اندام

- مدلینگ لباس شنای فشن

- مدلینگ لباس زیر فشن

​

گفته می شود که نخستین مدل فشن یک دختر فروشنده پاریسی به نام ماری ورنت ورث(Marie Vernet Worth) بود. او در سال 1853 به عنوان نخستین مدل حرفه ای فعالیت خود را آغاز کرد تا به همسرش، چارلز فردریک ورث(Charles Frederick Worth)، طراح بزرگ فشن کمک کند.

 

سوپر مدل ها

سوپر مدل ها، مدل های برتر فشن هستند که مبالغ هنگفتی را در قبال نمایش خود دریافت می کنند. این افراد مشهور که معمولا زن هستند، به عنوان دختران جلد مجلات نیز شناخته می شوند و بر روی جلد مهمترین و معروفترین مجلات فشن دنیا ظاهر می شوند. نخستین مدلی که به عنوان سوپر مدل مطرح شد، لیزا فانسگرایوز(Lisa Fonssagrives) بود. نمایش تصویر او بر روی جلد 200 مجله ووگ(vogue) و شناخت نام او به وسیله این مجله، موجب اهمیت ووگ در شکل دهی سوپرمدل های بعدی شد. تصویر او برروی جلد تمامی مجله های فشن دهه 1939 و 40 و 50 دیده می شد.

​

  خصوصیات فیزیکی یک مدل

هر کشوری استانداردهای مدلینگ خاص خود را در سایز مدل ها دارد، اما به عنوان یک استاندارد کلی و جهانی می توان نظریه انجمن نمایندگی های فشن(AMA) را عنوان کرد. طبق نظر این انجمن، مدل های زن باید استاندارد حدود (86,61و 86 سانتی متر به ترتیب قد بالاتنه، دور کمر و دور ران) را دارا باشند؛ و قد آنها حداقل 173 سانتی متر باشد. معمولا قد مورد نیاز برای نمایش های فشن بیشتر از این اندازه است. در آخرین نمایش های راهرویی فشن اروپا، میانگین قد مدل ها 179 سانتی متر، میانگین وزن آنها 50 کیلوگرم، بالاتنه بین 85 تا 90 سانتی متر، دور کمر زیر 62 سانتی متر و دور ران زیر 90 سانتی متر بود. ابعاد میانگین برای مدل های مرد، 180 تا 188 سانتی متر قد و وزنی بین 64  تا 75 کیلوگرم و دور سینه بین 38 تا 42 می باشد. اخیرا مدل های فشن خیلی لاغر مورد انتقاد قرار گرفته اند و بسیاری از آنها دچار بیماری کم اشتهایی شده اند. برگزار کنندگان نمایش فشن مادرید در سپتامبر 2006 مدل های بسیار لاغر را از شرکت در نمایش های فشن محروم کردند. در دو سال اخیر چندین مدل نیز در اثر بیماری کم اشتهایی فوت کرده اند.

​

مدل های هنرهای زیبا

نقاشان، عکاسان، مجسمه سازان و سایر هنرمندان از مدل ها برای انجام هنرنمایی خود استفاده می کنند.

مدل های لباس شنا

این مدل ها به مدل های فیزیکی شباهت دارند که بیشتر به هیکل متناسب و اندام زنانه آنها تاکید می شود. این مدل ها اغلب خوش اندام و خوش هیکل هستند.

 مدل های اعضای بدن

بعضی از نمایندگی های مدلینگ، بخش هایی دارند که مدل های مرد و زن، اندام جذاب خاصی از بدنشان را نمایش می دهند. مثلا مدل های دست، ممکن است برای نشان دادن محصولات آرایشی و مراقبتی ناخن استفاده شوند. مدل های پا برای نمایش جوراب و ساق جورابی ها، و مدل های مچ برای نشان دادن ساعت و دستبند. مدل های زن و مردی که ریزه اندام هستند و زیر 170 قد دارند، در این قسمت موفق خواهند بود.

​

مدل های فیزیک بدنی

این مدل ها بیشتر بر روی نشان دادن یک فیزیک بدنی سالم و ورزشکاری تمرکز می کنند و معمولا از مدل های مرد استفاده می کنند. این مدلها به ورزشکاران بادی بیلدینگ شباهت دارند، اما کمتر به اندازه ماهیچه ها تکیه می کنند. وزن آنها تقریبا اندازه مدل های فشن است، اما آنها به علت افزایش حجم ماهیچه نسبت به حجم چربی بدن، درصد چربی کمتری دارند و معمولا عضلانی هستند.

مدل های فریبندگی

در عکاسی از مدل های فریبندگی و جذابیت، بیشتر به خود مدل ها توجه می شود تا فشن و محصولات. معمولا جذابیت و اندام مدل مورد توجه قرار می گیرد، در حالی که در عکاسی فشن بیشتر به لباس ها توجه می شود.

طراحی پارچه چیست؟

اگر به رشته های مد و فشن علاقه دارید پیشنهاد ما تحصیل در  زمینه طراحی پارچه است. طراحی پارچه در حقیقت به پروسه‌ی طراحی، ایجاد نقش و نگار روی اجناس، تولید طرح‌های مختلف با در نظر گرفتن نکات نساجی، دوخت و تولید انبوه پارچه گفته می‌شود.  برای موفقیت در این رشته داشتن چشمان تیزبین، خلاقیت و شم هنری از شرایط پایه است. سپس برای خلق هر محصولی که در آن از پارچه استفاده می‌شود، آشنایی با انواع جنس پارچه و طراحی پارچه از اقدامات اولیه در تولید محسوب می‌شوند.  

از کاربردهای مختلف پارچه نیز می‌توان به حفاظت از پوست در برابر آلودگی‌ها، گرم نگه‌داشتن بدن و ... اشاره کرد. همچنین نوع و طرح پارچه‌ای که افراد در زندگی روزمره خود استفاده می‌کنند، تأثیر بسیاری در جایگاه اجتماعی و فرهنگی آن‌ها می‌گذارد.  از طرف دیگر در حفظ و معرفی فرهنگ و هویت یک کشور نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. به همین دلیل طراحی پارچه باید با دقت و ظرافت بالایی انجام شود.فارغ‌التحصیلان  این رشته می‌توانند در صنعت‌های مختلف نظیر: فشن، دکوراسیون داخلی، فرش و ... فعالیت کنند. از این رو افرادی که می‌خواهند در این صعنت صاحب برند اختصاصی شوند، باید پارچه‌هایی با طرح‌های منحصربه‌فرد تولید کنند. طرح‌هایی که نشان‌دهنده‌ی هویت برند آن‌ها باشد.

طراحی پارچه اصولاً به دو روش  تغییر و بازی کردن با تار و پود پارچه و انتقال نقش و نگارهای مختلف روی پارچه‌های آماده انجام می‌گیرد. بازی کردن با تار و پود به صورت دستی و ماشینی قابل اجرا است.

کسانی که قصد تحصیل در این رشته را دارند، باید اطلاعات کافی و جامعی درباره‌ی انواع پارچه و ویژگی‌های آن‌ها کسب کنند. از این رو مشاهده‌ی جنس‌ و عکس پارچه  مختلف می‌تواند کمک بسیاری کند. افراد در دانشگاه می‌آموزند که چگونه طرح و پترن خود را تولید و با چیدمان آن‌ها کنار هم و بر روی پارچه یه طرح کامل ایجاد کنند. در نهایت می‌آموزند که با شناخت الیاف مختلف، خصوصیات پارچه را تشخیص دهند. طراحان باید علاوه بر آشنایی با انواع پارچه و ویژگی‎های آن‌ها و اسم انواع پارچه‌ها، نسبت به محصولی که قصد تولیدش را دارند نیز آگاه باشند. اطلاع از کاربردهای محصول مورد نظر به آن‌ها در خلق بهترین و مناسب‌‌ترین پارچه‌ کمک زیادی می‌کند. همه‌ی این موارد نقش بسیار مهمی در کیفیت نهایی محصول ایفا می‌کنند. طراحان پارچه در کل باید هنگام انتخاب و تولید یک پارچه نکاتی مانند: الیاف، تراکم، ماهیت و جنس پارچه، میزان جذب آب، رنگ پارچه و نوع چاپ مد نظر را مورد توجه قرار دهند.

انواع طراحی پارچه

به طور کلی طراحی پارچه به سه قسمت : طراحی پارچه‌های بافتی، طراحی پارچه های چاپی و طراحی پارچه های چند مرحله‌ای تقسیم می‌شود. هر کدام از این بخش‌ها مراحل تولید و آماده سازی خود را دارند.

طراحی پارچه چاپی

 در طراحی پارچه های چاپی، مهم‌ترین عامل "طرح" است. در این روش هم، ابتدا طرح‌ها انتخاب می‌شوند، سپس اطلاعات کافی درمورد نوع و ویژگی‌های پارچه‌ی مورد استفاده و همچنین پالت رنگ آن، جمع آوری می‌شوند و در آخر طراحان با کمک متخصصین چاپ، مراحل و نوع چاپ را انتخاب می‌کنند. طرح‌ها در این زمینه به طرح‌های آزاد، هندسی، فرهنگ جهان و گل‌دار دسته بندی می‌شوند. چاپ پارچه توسط ماشین‌ها و دستگاه‌های متنوع، نرم افزار های کامپیوتری و روش‌های مختلف صورت می‌گیرد. چاپ دیجیتال، آنالوگ، قالبی و اسپری از مدل‌های مختلف چاپ هستند.

طراحی پارچه چند مرحله‌ای

نوع بافت و نوع طرح در طراحی پارچه های چند مرحله‌ای بسیار پیچیده‌‌است و نسبت به دو طرح دیگر جزئیات بیشتر و ریزتری دارد. این پارچه‌ها توسط پروسه‌ها و تکنیک‌های متفاوتی از جمله سنگ دوزی و گلدوزی به دست می‌آیند. این پارچه‌ها اصولا سفارشی هستند و در تعداد محدودی تولید می‌شون

د.

طراحی پارچه بافتنی

اولین مرحله در طراحی پارچه‌های بافتی،  انتخاب نوع طرح است. سپس متناسب با رنگ و شکل آن، اندازه‌ی نخ و تعداد نخ در هر تار و پود، زاویه‌ی بافت و نوع ماشین مورد نیاز مشخص می‌شود. بافت ساده(تافته)، سرژه و بافت ساتن و ساتین از جمله روش‌های بافت پارچه هستند. بافت ساده، ساده‌ترین و راحت‌ترین روش تولید یک پارچه است و به دلیل زیاد بودن شدت درهم‌تنیدگی تار و پود‌ها در این بافت، پارچه‌ی نهایی ساختاری فشرده دارد. در بافت سرژه، بین طراحی‌ای که در بافت جلو و عقب پارچه صورت می‌گیرد تفاوت زیادی وجود دارد. توجه به متعادل بودن میزان و اندازه‌ی ردیف‌های بافت از اهمیت زیادی برخوردار است، چرا که داشتن طرح بافتی تمیز و مرتب که چشم را آزار نمی‌دهد، از نکاتی است که باید در طراحی‌ها به آن توجه شود. بافت ساتن نسبت به سایر بافت‌ها گران‌تر و از جلوه و انعطاف پذیری بیشتری برخوردار هستند.

 

انواع الیاف پارچه

پارچه‌ها از مواد و الیاف مختلفی به دست می‌آیند که این الیاف به دو دسته‌ی طبیعی و ساخته‌ی دست بشر تقسیم می‌شوند. منشاء الیاف طبیعی به دو دسته‌ی گیاهی مثل پنبه، کتان و کنف و یا منشاء حیوانی از جمله ابریشم، پشم، چرم و خز حیوانات تقسیم بندی می‌شود.  یک سری از الیاف‌ها مثل ویسکوز، ریشه در طبیعت دارند اما طی پروسه‌ای در آزمایشگاه‌ها به الیاف تبدیل می‌شوند. نایلون و پلی‌استر از جمله الیاف‌های مصنوعی و بشر ساخت هستند. 

عکس پارچه ویسکوز

در دنیای امروز دیگر اطلاعات داشتن از جنس پارچه و الیاف تشکیل دهنده‌ی آن، کافی نیست و مباحثی از جمله سازگاری پارچه  و متریال تشکیل دهنده‌ی آن با محیط زیست و قابل بازیافت بودن پارچه هم از نکاتی هستند که طراحان قبل از شروع پروسه‌ی طراحی، مد نظر خود قرار می‌دهند.

درامد مدلینگ در جهان

مدلینگ یکی از شغل های  صنعت فشن که در دنیای امروز دارای  محبوبیت زیادی  است، حرفه‌ی مدلینگ است. شرایط مدل شدن در کشورهای مختلف باهم فرق می کند  و هر کشوری برای این شغل شرایط مخصوص به خود را دارد . زندگی  اشرافی سوپرمدل‌ها نشان از درآمد بالای این شغل  می‌دهد، اما صحبت با مدل‌هایی  که تازه‌ شروع به کار کرده اند و شناخته شده نیستند، چیزی خلاف این موضوع را می گوید.

میزان مبلغی  دریافتی  مدل‌ها   نسبت به حوزه ی فعالیتشان، متفاوت است به عنوان مثال  اگر مدل تازه‌کاری باشید و بخواهید در حیطه‌ی Fashion show  و رانوی فعالیت کنید، برای شناخته شدن، مجبور هستید  مدلینگ مجانی شوید و احتمالا  تا مدت‌ها هیچ مبلغی را از برندها دریافت نمی‌کنید. اگه شناخته شده‌تر باشید و مدتی از شروع کارتان گذشته باشد، بین ۸۰۰ تا ۲ هزار دلار برای هر فشن ‌شو دریافت می‌کنید که این مبلغ برای هر برند متفاوت است. مدل‌های مشهور و سوپرمدل‌ها 20 هزار دلار  برای شرکت در هر فشن‌شو می گیرند! خیلی  از برندها هم  مبلغی را به مدلینگ لباس و اکسسوری(accessory) پرداخت نمی‌کنند و به جای آن لباس‌ و محصولات مجانی به مدل‌ها پیشنهاد می‌دهند که ارزش این محصولات معمولا در حد ۲ هزار دلار است.

درآمد مدلینگ در حوزه های دیگر فشن  به شکل ساعتی محاسبه می‌شود و نسبت به عملکرد  و سابقه‌ی آنها این مبلغ  تغییر کند. این نوع درآمد در مدلینگ (modeling) برای مجلات و ادیتوریال‌ها، تبلیغات، کاتالوگ و این دسته از فعالیت‌ها محسوب می‌شود. اصولا درآمد تبلیغات از ادیتوریال‌های مجلات بیش‌تر است و بسیاری از مدل‌ها برای شهرت در ادیتوریال‌های مجلات مشهور بدون دریافت هزینه حضور پیدا می‌کنند.

فعالیت در حرفه‌ی مدلینگ به دو نوع تقسیم می‌شود؛ فریلنس و همکاری با آژانس مدلینگ. اگر به صورت فریلنس کار کنند، مدل ها باید خودشان برای برندها و کارفرماها پورتفولیو(portfolio) بفرستند و همه‌ی هماهنگی‌ها هم به پای خودشان است. اما اگر با‌ آژانس‌های مدلینگ همکاری کنند، آن‌ها هستند که با کارفرماها شرایط کار و قرارداد را هماهنگ می‌کنند و احتمالا پیدا کردن موقعیت‌های شغلی برایشان راحت‌تر می‌شود. یکی از مشکلاتی که اکثر مدل‌ها در همکاری با آژانس‌های مدلینگ دارند؛ دریافت حقوق از سمت آژانس است. با این‌که خیلی از آژانس‌های مدلینگ می گویند که تاخیر در پرداخت به خاطر تاخیر از طرف برندها و کارفرماهاست،اما مدل ها گفته اند تا وقتی که خودشان پیگیری نکنند هیچ مبلغی از طرف آژانس به آنها داده نمی شود.

خیلی از مدل ها برای کسب درامد بیشتر به شهرهایی که فشن در آنها اهمیت بالایی دارد مهاجرت می کنند. و برای اقامت در آن شهر ویزا کاری خود را از اژانش ها دریافت می کنند. به همین علت مدل ها برای دریافت درامدشان با مشکل مواجه می شوند و بخاطر  ترس از دست دادن موقعیت شغلی که دارند حق هیچگونه اعتراضی ندارند. علاوه بر این آژانس ها گاها هزینه هایی از حقوق مدل ها کم می کنند که خود مدل ها از آن بی خبرند؛ هزینه‌هایی همچون حضور در وبسایت آژانس، رفت و آمد، عکاسی و چاپ پورتفولیو، نوشتن قرارداد، تماس با کارفرما و ... . هزینه‌ی رفت و آمد، به خصوص در فصل فشن‌ویک، یکی از هزینه‌های سنگین برای مدل‌هاست که در نهایت درآمد آن‌ها را تحت‌الشعاش قرار می‌دهد. آژانس‌های مدلینگ  سایز و وزن مدل‌ها را کنترل می کنند و گاهی برای کنترل این موضوع باشگاه‌ها و دکترهای تغذیه‌ی گران قیمتی به مدل‌ها معرفی می‌کنند که  هزینه‌ی آن‌ها بر عهده‌ی خود مدل است.

 با توجه به همه‌ی این‌ها،‌ شایددوست داشتید بدانید که برای مدل شدن چه باید کرد اما فراموش نکنید که شاید مدلینگ برای مدل‌های مشهور حرفه‌ای پردرآمد باشد، اما هزینه‌های سنگین این حرفه ممکن است کار را برای تازه واردها سخت کند.

در ادامه‌ی این وبلاگ به درآمد سالیانه‌ی مدل‌های مشهور از نگاه مجله‌ی فوربز در سال ۲۰۱۸ نگاهی می‌کنیم .

رزی هانتینگتون (Rosie Huntington): ۱۱.۵ میلیون دلار

دوتزن کروس(Doutzen Kroes): ۸ میلیون دلار

کندال جنر: ۲۲ میلیون دلار

کریسی تیگن(Chrissy Teigen): ۱۱.۵ میلیون دلار

کارلی کلاس: ۱۳ میلیون دلار

جی جی حدید: ۹.۵ میلیون دلار

ژیزل بوندشن: ۱۰ میلیون دلار

کارا دلوین: ۱۰ میلیون دلار

جوان اسمالز: ۸.۵ میلیون دلار

بلا حدید: ۸.۵ میلیون دلار